HUILEN AAN DE TELEFOON.

Na heel veel jaren hebben we elkaar weer eens aan de telefoon!! Wat klinkt ze ontzettend vertrouwd.....die stem herken ik uit duizenden!! Fantastisch om haar weer eens te horen!
Maar ook confronterend!!
Ze praat en praat en vertelt. Ze huilt en ze snikt en ze slikt.
En ik zeg niks......er zijn geen woorden......
Maar soms zeg ik wel: 'Ik huil met je mee hoor!!!'
En dat doe ik ook!
Want ik kan niet anders......
Want het kan niet anders.......

'Vroeger' zaten we met onze benen in de zee
zorgeloos uuuuuuren lang te kletsen.
'Vroeger' deelden we heel emotionele dingen met elkaar.
En 'vroeger' hadden we nooooooit gedacht
dat onze levens er zo uit zouden gaan zien....
Dat we zoveel tranen zouden gaan vergieten....
Dat we zoveel verdriet zouden gaan hebben.....

Wat heerlijk en wat goed om elkaar weer eens te horen...
Om te weten dat dat er niet voor zorgt dat alle moeilijke dingen daardoor verdwenen zijn
Maar om te weten dat dingen met elkaar delen
ontzettend goed en belangrijk is.

Ik wens haar uit de grond van mijn hart alles toe wat ze nodig heeft.....